MORS

MORS
MORS
apud Gaditanos olim aram habuit. Vide supra in voce Dii. Etiam pro quodam Numine aut Daemone Maroni. Aen. l. 11. v. 197.
Multa boum circa mactantur corpora Morti.
Ubi Servius, Aut in mortem, inquit: aut Morti ipsi Deae. ac Lacedaemoniis, quos praeter Metum, Mortem veneratos esse, habes apud Plut. in Gleomede, et prolixius apud Lilium Gyraldum Histor. Gentil. Syntagm. 1. fol. 47. et seqq. nec non Ger. Ioh. Vossium de Idolol. l. 3. c. 20. Statio quoque Theb. l. 4. v. 528.
In scopulis Mors saeva sedet ————
Ubi Mortem, idolum suâ quadam formâ circumscriptum, sedere fingit, licet omnium sit sormarum dissolutrix. Sic currentis idolum praepingit Lucan. l. 2. v. 99.
Quis fuit ille dies, Marius quô moenia victor
Corripuit? quantoque gradu Mors saeva cuourrit?
Et Mortis oracula, inferorum consultatio, apud eund. l. 6. v. 771.
———— certus discedit ab umbris
Quisquis vera petit, duraeque oracula Mortis
Fortis adit ———
Exsertis manibus figuratur. Val. Flacco l. 2. v. 206.
Et Dolus et Rabies, et Leti maior Imago
Visa truces exserta manus. ———
tamquam prompta ad feriendum, implacabilis, stricta, Pedes ei attribuit Horat. l. 1. Od. 4. v. 13.
Pallida Mors, aequô pulsat pede pauperum tabernas
Regumque turres ———
Idemque currentem sacit, alibi, l. 2. Od. 2. v. 14.
Mors et sugacem persequitur virum.
Et alatam, l. 2. Sat. 1. v. 59.
——— seu me tranquilla senectus
Exspectat, seu Mors atris circumvolat alis:
Habitationem adscribit eidem Val. Flacc. l. 4. v. 145.
—— Non hîc ullos reverentia ritus
Pectora Mors habitat, saevaeque hoc littore Pugnae.
Imo adeo Numen Mors, ut et Angelos et Ministros habeat apud Poetas: nimir. Morbos, Febres, etc. Vide Lucianum Charonte. Effigiem eius habes, apud Euripidem Alcestide: adde quae Al. Rossaeus adfert Πανσεβείας Sect. 4. ubi de veterum Graecorum religione. Quin Numinibus thymiamate cultis adscribitur ab Orpheo, sive Onomacrito In indigitamentis. Hodieque apud Brasilienses, in America Meridionali seu potius Mexicanos, Americae Septentrionalis gentem, colitur, nomine Dei mortuorum, formâ adeo terribili hominis ingeniculantis et alati, ut Aristotelis illud φοβερὸν φοβερώτατον videantur exprimere voluisse: Exstat illa apud Christoph. Arnoldum in Addendis selectis, ad Ianuam Gentilismi reseratam Abr. Rogerii etc. Nec omittenda memorabilis Visio Apocalyptica, quâ Mors prosopographice repraesentata Ioanni est, equo insidens, sequente infernô, c. 6. v. 8. Tum vidi et ecce equus pallidus, et eius, qui insidebat ei, nomen erat Mors. Et infernus sequebatur eam: dataque est eis in quadrantem terrae potestas trucidandi gladiô, et fame et morte, et per terrestres feras. Vide plura hanc in rem apud Casp. Barthium Animadversion. ad Statium passim, inprimis vero Theb. l. 4. d. l. Coeterum omnem omnino Mortis mentionem infamem et abominandam, ἀπευκταῖον καὶ ἀπότροπον, ut et funesta ac funebria omnia, exstimabant Veteres Sucton. Claudio c. ult. Et in ultima cognitione pro tribunali, accessisse se ad finem mortalitatis, quamquam abominantibus qui audiebant, semel atque iterum pronuntiavit. Apud Euripidem proin Helena rogat Menelaum, an mortuum se dici pati possit:
Βούλει λέγεσςθαι μὴ ςθανὼν λόγῳ θανεῖν;
Respondet is, inesse quidem in ea re pestiferum omen, passurum se tamen si ita rebus suis consulere possit:
Κακὸς μὲν ὄρνις εἰ δὲ κερδανῶ λέγειν
Ε῞τοιμός ἐιμι μὴ θανὼν λόγῳ θανεῖν.
Et ρῆμα κακὸν, i. e. sermonem male ominatum hunc vocat Sophocles Electrâ. Vide quoque Senecam Troade. Cum igitur Mortis mentio esset facienda necessario, bonis quibusdam verbis, quasi amuletis praemissis, quidquid ominis erat amoliri et averruncare conabantur. Veluti, quum testamenta conderent, bene sibi ominabantur primum: deinde voluntatem suam, si quid secus accideret, testabantur. Aristoteles ita initiô testamenti sui apud Laertium l. 5. c. 11. Ε῎ςται μὲν εὖ ἐὰν δέ τι συμβαίνῃ, τάδε διέθετο Α᾿ριςτυτέλης. Et Theophrastus, ἐςται μὲν εὖ ἐὰν δέ τι συμβῇ, τάδε διατίθεμεν. Vide Des. Heraldum Animadversion. ad Arnobium l. 2.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • mors — mors …   Dictionnaire des rimes

  • mors — [ mɔr ] n. m. • 1386; « morsure, morceau » XIIe; de mordre → morceau 1 ♦ Pièce du harnais, levier qui passe dans la bouche du cheval et qui, en appuyant sur les barres (4o), sert à le diriger. ⇒ frein. Mettre, passer le mors à un cheval. ♢ Loc.… …   Encyclopédie Universelle

  • Mors — may refer to: Mors (mythology), the personification of death in Roman mythology Mors, Latin for death and is a feminine gender noun Mors (automobile), a French car manufacturer from 1895 1925 American Mors, Mors vehicles produced under licence in …   Wikipedia

  • mors — Mors. s. m. Morceaux de fer joints ensemble, qu on met dans la bouche du cheval pour le gouverner. Mors rude. mors doux. mors à bossettes. mors à simple canon. les branches, les bossettes d un mors. ce mors blesse la bouche de ce cheval. il luy… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Mors — bezeichnet in der norddeutschen Umgangssprache (aus dem Niederdeutschen) das Gesäß den personifizierten Tod in der römischen Mythologie, siehe Mors (Göttin) eine dänische Insel, siehe Mors (Insel) einen ehemaligen französischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Mörs — Mors [môrz, môrs] n. 〚L: see MORTAL〛 Rom. Myth. death personified as a god: identified with the Greek Thanatos * * * Mörs (mœrs) See Moers. * * * …   Universalium

  • Mors — es, en la mitología romana, la personificación de la muerte y su equivalente en la mitología griega es Tánatos. Era hijo de la Diosa noche Nox (Nix en la mitología griega), y es hermano de la personificación del sueño, Somnus (Hipnos en la… …   Wikipedia Español

  • Mörs [1] — Mörs (Meurs), ehemaliges deutsches Fürstentum, zwischen dem Rhein und dem Herzogtum Geldern, 330 qkm (6 QM.) groß mit 28,000 meist reform. Einwohnern, stand im Mittelalter unter den Grafen von M., ging 1493 durch Verheiratung an den Grafen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • mors — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż I, Mc. morssie {{/stl 8}}{{stl 7}} wielki ssak morski (do 2 ton wagi) żyjący w strefie przybrzeżnej wód bieguna północnego, mający krótkie kończyny zakończone płetwami, grubą, pofałdowaną, nieowłosioną skórę i dwa… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Mors — Mors …   Dansk ordbog

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”